amici de bici deel 2

Hallo allemaal, ondertussen zitten we op de camping bij Assissi. We zitten nu echt in een vluchtelingen hokje....zie foto. Dit was nog goedkoper dan je eigen tent opzetten. Niet dat we het daarvoor hebben gedaan. Dat was omdat het regende en het er niet naar uit zag dat het binnenkort droog zou worden. Dus daarom in deze vluchtelingen tent. De fietsen staan ook binnen en lekker droog. We hadden zelf ingevuld dat deze tent een ingerichte eurocamp tent zou zijn....toen we aan kwamen lopen zag het er al niet zo uit en toen we de deur open deden bleek het dus een muffe ruimte te zijn met 4 doorgezakte bedden. Punt. Meer niet. Maar ja aangezien we zelf ook al naar natte hond stonken maakt dat ook niet meer uit. We hebben nu 2 matrassen op elkaar zodat het doorzakken ietsje minder is en de andere 2 veldbedden hebben we opgeklapt en aan de zijkant gezet zodat de fietsen ook binnen kunnen staan.

Nou....Florence in jurkje is niet gelukt. De ochtend dat we van de pas in de Appenijnen vertrokken begon het te hozen en hebben we 46 km in vreselijke regen de berg afgedaald. Niet normaal, zoveel water. Bij Ireen liepen er stralen water uit haar mouw. Net voor Florence, in Fiesole, besloten om een kamer te zoeken. We vonden uiteindelijk appartementje waar de fietsen in de zijkamer mochten opdrogen. Samen met ons en onze spullen. zelfs de spullen in onze waterdichte tassen waren vochtig.
Er was een elektrische pit om te koken dus boodschappen gehaald en variatie: soep, hamburger, gevulde pasta en een tomaten-mozzarella salade. Toen bleek de pit niet te werken. ....maar als echte MCGyvers draaien wij onze hand daar niet meer voor om en koken dan op ons eigen gasstel voor open raam. Heerlijk gegeten zo.
De volgende ochtend vroeg weg omdat we minder km's hadden gedaan de vorige dag, moesten we er nu meer. En we wilden toch even Florence in. Dat hebben we gedaan, als een Japje klik klik klik foto's genomen en weer weg. Het werd een loodzware dag met klimmen van steeds weer 7 - 10%. Bijna niet meer te doen. De tent zit achterop gebonden en wisselen we af en toe af ivm de kg's. We zouden bij een wijnboer op de camping. De winkel in het dorp hebben we gemist en dus savonds onze noodmaaltijd opgegeten met een fles van hun eigen Chianti. Want we zitten in de Chianti streek. We waren de enige gasten. Prachtig uitzicht. En een enorm knuffelkatje die we Chianti genoemd hebben en die geen genoeg kon krijgen van onze aandacht en zich helemaal in je nek drapeerde. Wat een schatje.

De volgende dag naar Citto di Castello wat weer een enorme zware opgave zou worden met klimmen tot 11%. We kunnen bijna niet meer en besluiten de lichtere variant vd route te doen. Ook deze variant was nog zwaar, naar 580 meter klimmen. Gelukkig was het bewolkt en tegen de top aan zelfs wat miezer. Aan de andere kant van de berg echter was het loeiheet....ongelooflijk hoe dat werkt. In Anghiara nog even rondgekeken (op de fiets allerlei straatjes in, zo doen wij dat, niet lopend) en wat gedronken. Toen boodschappen gehaald en toen moesten we nog 3 km klimmen tot 11% naar de camping. Killing!!!!! Trillend en zwetend met wat verwensingen naar het hoofd van degene die besloten heeft bovenop zo'n berg de camping te openen, kwamen we zuchtend en steunend aan. Camping zag er wel leuk uit maar jammer dat er dan gemengde douches en wc's zijn....wij zijn ondertussen gewend ons voor de douchecabine al uit te kleden zodat de kleren meteen het sopje in kunnen. Dat was nu geen optie. ... we merken dat we moe zijn en onze benen en knieën het zwaar te verduren hebben gehad. Het kleine hellinkje naar de douche lopen is eigenlijk al te veel en doet zeer.

Vandaag dus naar Assissi. En onderweg gebeurde waar we het al over hadden gehad en waar we op hadden gehoopt: we komen Klaas en Ineke, onze andere amici di bici van vorig jaar, tegen. Geweldig! !!!!
Wij hadden net geplast onder aan de brug en zij wilden op de brug een foto maken. Als ze dat niet gedaan hadden en waren doorgereden dan hadden we elkaar niet gezien want wij zaten in de bosjes :-)
Nu fietsten we de brug op en allebei hadden we zoiets van: dat lijken K&I wel....huh...nou...ja...hééé ze zijn het echt......de verbazing op het gezicht van Ineke was geweldig om te zien. Wat een feest, wat een kadootje! Zij waren net vandaag aan de terugreis begonnen. Jaja jullie vinden onze reis heel wat maar het kan nog stoerder: dan fiets je naar Assissi EN weer terug naar huis!
Na een warme begroeting, veel verhalen in korte tijd en een warm afscheid begon het aangekondigde onweer zich te ontwikkelen. Het laatste deel dus in de regen en nu in onze vluchtelingentent die wat bedompt en vochtig ruikt.
Morgen nemen we onze eerste (!) vrije dag en ontmoeten we Mariel + man en zoontje voor lunch. Wat leuk toch dat dat zo gaat, elkaar zien voor lunch in Italië.
Nu eerst kijken wat ze te eten hebben bij de pizzeria en dan daar zo lang mogelijk blijven zitten zodat we niet in deze zompige lucht hoeven te blijven.
Jullie zijn weer op de hoogte. Ciao!!!